پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

علیرضا زاکانی، شهردار تهران درباره اقدامات قرارگاه اجتماعی برای ریشه کن کردن زباله گردی کودکان اعلام کرد که شهرداری تمهیداتی اندیشیده تا پایان سال این عارضه از سطح شهر از بین برود. عارضه‌ای که او از آن صحبت می‌کند متوجه کودکانی است که اتفاقا توسط پیمانکاران شهرداری ( زباله گردی، فضای سبز، نظافت شهری) و خانواده های خودشان( دست فروشی ، تکدی گری و حضور در سر چهار راه ها و پشت چراغ قرمز) استثمار می‌شوند. تقریبا مطمئن هستیم که این صحبت های زاکانی هم باد هواست و موفق نمی شود. شهرداری که پول می خواهد و برون سپاری های ارزان تر ، پیمانکاری که کاهش هزینه را مطرح می کند، کودکی که مجبور است کار کند و دیوار حاشایی که بالاست . فوقش در پایان سال می گویند کدام کودک زباله گرد؟ آنهایی که می بیند خودشان سرخود و مستقل و برای خودشان کار می کنند و شهروندانی که بدلیل شدت درگیری های روزانه ، بی تفاوت از کنار توجیهات مدیران شهری می گذرند و زندگی پستی که بدون اراده یا توان و تمایل به ایجاد تغییر و حفظ کرامات انسانی و احترام به حقوق کودکان، جریان خواهد داشت تا بهشت زهرا. بدرود تا مواجه بزرگ در روز حساب .

پیش از این نیز بودند افراد بی‌سرپناهی که در میان زباله‌ها به دنبال مواد خوراکی و مواد قابل استفاده می‌گشتند، اما این شکل جدید از زباله‌گردی؛ یعنی زباله‌گردی به‌عنوان یک شغل که افرادی به استخدام یک پیمانکار دربیایند و روزانه ۱۲، ۱۰ ساعت به این کار اشتغال داشته باشند، قطعا پدیده‌ای نوظهور است که عمری کمتر از سه یا چهار سال دارد.